VIII Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog Wrocław, 17-24 października 2015 - „Po_wracanie” (Hiszpania)

Spektakl, czy może raczej pokaz mistrzowski, „Po_wracanie” Eduarda Guerrera to prawdziwa gratka nie tylko dla wielbicieli flamenco. To również liryczna, opowiedziana ruchem historia rozwoju świetnego tancerza, dedykowana jego pierwsze nauczycielce, babci – Dolores.

Przedstawiona na scenie seria układów tanecznych pozbawiona jest wyraźnej fabuły. Tancerz prezentuje niezwykłe możliwości swojego ciała, jego dynamikę i plastyczność. Wchodzi na scenę nie od razu: pozwala najpierw wybrzmieć granej na żywo muzyce dwóch gitarzystów i głosom dwóch śpiewaków flamenco. Muzyka rozbrzmiewa w półmroku, tancerz czeka, ukryty w ciemności.

Guerrero łączy we flamenco klasykę i nowoczesność. Zmienia kostiumy do poszczególnych układów, co w tradycyjnym flamenco jest dość nietypowe. Za każdym razem kreuje nieco inny wizerunek, jest jednak bezsprzecznie silną osobowością, która poddaje sobie scenę i od której trudno oderwać wzrok.

Spektakl jest zwartą kompozycją muzyczno-taneczną, nastrój budowany jest również poprzez grę świateł. Strumienie światła oblewają muzyków, śpiewaków i tancerza, nieco ich odrealniając. Tancerz poddaje się rytmowi muzyki, momentami wydaje się, że wchodzi w dialog ze śpiewakami, którzy słowem lub przeciągłym dźwiękiem wzmacniają jego ruchowy przekaz.

Taniec Guerrero jest świetny technicznie i wizualnie piękny. Zadedykowanie pokazu babci artysty pozwala wysnuć przypuszczenie, że precyzyjnie przygotowane układy mają stanowić hołd i podziękowanie dla tej, która wprowadziła go w sztukę flamenco i wspierała go w doskonaleniu tanecznych umiejętności.

Połączenie muzyki, głosu i tańca składa się na wizualno-dźwiękową poezję, operującą wyrazistymi obrazami. Możliwości ruchu Guerrero budzą podziw. Artysta bardzo siebie świadomy i twórczy roztacza wokół siebie aurę nadzwyczajności. „Po_wracaniu” każdy w widzów z pewnością może nadać własny sens, wpisać w jego kontekst własne wyobrażenia i oczekiwania. Warto nastawić się na intuicyjny odbiór spektaklu, który zamiast konkretu oferuje widzowi piękno tanecznej metafory.

(tekst pisany dla "Dziennika Teatralnego": www.dziennikteatralny.pl)

zdj.:dialogfestival.pl